Söz anlamak ve söz söylemek insanın diğer canlılardan belki de en önemli farkıdır. Çünkü dil becerisi, düşünebilmenin önkoşuludur. Düşünebildiğimiz ölçüde insanlaşırız. Konuşabilmek, düşünceleri ve duyguları başkalarına iletmenin ana yoludur. Anneler ve babalar ile bebekler arasında söz henüz ortada olmasa bile göz vardır; bebek söylediklerimize karşılık verirken gözüyle, yüzüyle neredeyse “konuşur.” Fazla söze pek gerek de yoktur.

Dil gelişiminin ilk ve belki söylemekten daha önemli aşaması anlamaktır. İşitmek ve dinlemek, anlamanın ön koşuludur. İşitmeyi engelleyen durumlar çocuklarda konuşmayı geciktiren önemli nedenlerin başında gelir. İşitmenin yenidoğan bebeklerde değerlendirilmesi,  bu engelleri baştan belirleme ve giderme şansını vermektedir.